system oświatowy, który dostosowuje jednostki do doktryn i praktyk pożądanych przez elity władzy.

termin używany w USA, gdzie nie mówi się o edukacji międzykulturowej; nurt związany ze społecznym oporem marginalizowanych grup kulturowych; będący od początku (lata 60. XX wieku) próbą zlikwidowania segregacyjnej i asymilacyjnej praktyki oświatowej dominującej w poprzednich latach.

według merytokratów – środek pomagający dzieciom z grup nieuprzywilejowanych zaadoptować się do wspólnej kultury; według radykałów – jeszcze jedna strategia potwierdzania dominacji grupy społecznie uprzywilejowanej nad będącymi z nią w konflikcie grupami podporządkowanymi, stanowi ona płaszczyznę wpajania dzieciom z mniejszości obcych jej wartości.

instytucja państwowa ukształtowana po klęsce pod Cheroneą w 338 r. p.n.e., dwuletnia szkoła wieńcząca kształcenie obywatelskie i wojskowe w starożytnych Atenach.

ustawianie pewnych typów działań lub pewnych obiektów, na jakie działania się kierują, jako moralnie neutralnych i nie podlegających ocenie w kategoriach moralnych.

pojęcie odnoszące się do sytuacji, w której określona instytucja społeczna ma tak znaczący prestiż, iż to on sam w sobie generuje dalszy wzrost prestiżu tej instytucji.

pojawia się w świecie sprzecznych, odmiennych, nasyconych różnicą praktyk kulturowo społecznych, kiedy to następuje wzbogacenie jednostkowych lub grupowych tożsamości poprzez interakcje z „innymi”.

zwolennicy różnorodności form edukacji wyższej, w tym również podziału na sektor nieuniwersytecki i alternatywny.

radykalni zwolennicy równości występujący w zdecydowany sposób przeciwko istnieniu elitarnych placówek edukacji wyższej.

(łac. ego – ja, centrum – środek); ujmowanie rzeczywistości wyłącznie z własnego punktu widzenia, absolutyzowanie przez jednostkę własnych poglądów wraz z nieuznawaniem sprzecznych z nimi argumentów.

• stanowi kontynuację starej tradycji filozoficznej, ogniskującej się na problemie człowieka;
• współczesny kierunek filozofii, według którego istnienie ludzkie nie jest z góry wyznaczone, ale tworzone przez samego człowieka, który jest wolny i całkowicie odpowiada za swoje czyny, to jednak czyni ludzką egzystencję nieautentyczną, bowiem człowiek postawiony jest wobec konieczności ciągłych, niczym nie zdeterminowanych wyborów, co czyni życie tragicznym.

(zaprzeczenie antropocentryzmu); postuluje poszanowanie wszelkiego życia na ziemi; nauka i technika, służące dotąd panowaniu człowieka nad przyrodą, mają być przekształcone w narzędzia jej ochrony.