Słownik pojęć
następne » | ||
- kalokagathia
greckie kalós – piękny, agathós – dobry, szlachetny; ateński ideał wychowawczy, zgodnie z którym wychowanie powinno zapewnić „estetyczną” proporcję: harmonię i wszechstronność.
- karma
prawo samostwarzającego się losu człowieka, któremu podlega dusza.
- katecheza
(gr. nauczanie), w Kościele pierwotnym albo pouczenie dawane tym, którzy się przygotowali do przyjęcia sakramentu chrztu; albo książki do tego celu używane. Obecnie wyrazu tego używa się na oznaczenie pouczenia mającego na celu pogłębienie wiary chrześcijańskiej, nawet jeśli jest przekazywane ludziom już ochrzczonym; ostateczną odpowiedzialność za katechezę ponosi cała wspólnota.
- kategoria „różnicy”
akceptacja różnorodności teorii, wyjaśnień i propozycji jako zjawiska normalnego i pozytywnego; rezygnacja z narzucania innym wyimaginowanych praw i autorytarnego porządku; kategoria „różnicy” leży u podstaw działania pedagogicznego; wyraża przekonanie, że świat jest różny i ludzie w nim żyjący są różni a odmienność jest wyrazem bogactwa społeczeństwa, w którym żyjemy; różnice więc powinny być kultywowane a nie represjonowane.
- kolegium humanistyczne
zreformowana w duchu humanizmu szkoła wyższa; Philipp Melanchton dokonując reformy ustanowił wzorzec, którym stała się akademia w Wittenberdze, w której powstały nowe katedry: języka hebrajskiego i greckiego, poszerzone zostały wszystkie wydziały i zaczęło działać studium przygotowawcze do uniwersytetu, tzw. pedagogium.
- koło
charakterystyczna dla koncepcji Petersena forma pracy szkoły.
- komercjalizacja
1) dostosowanie działalności przedsiębiorstwa do wymogów gospodarki rynkowej; 2) prowadzenie działalności z nastawieniem na zysk zwykle kosztem wartości indywidualnych i duchowych.
- Komisja Edukacji Narodowej
powołana do życia przez Sejm Rzeczypospolitej 14 października 1773 roku pierwsza w Europie magistratura szkolna, nie podlegająca żadnemu ministerstwu, lecz zależna wprost od Sejmu; większość jej członków stanowili najbardziej światli mężowie ówczesnej Polski.
- kompetencje
odpowiedzialność, zgodność, uprawnienie do działania; w pedagogice jako zdolność do osobistej samorealizacji; kompetencje są podstawowym warunkiem wychowania jako zdolność do określonych obszarów zadań, jest ona uważana za rezultat procesu uczenia się.
- kompetencje interpretacyjne
zdolność rozumiejącego odnoszenia się do świata.
- kompetencje komunikacyjne
zdolność do dialogowego sposobu bycia, zdolność bycia w dialogu z innymi i z sobą.
- kompetencje metodyczne
umiejętność działania według reguł określających optymalny porządek czynności.
następne » |