ogół odpowiednio powiązanych ze sobą placówek i instytucji kształcenia i wychowania.

inaczej ustrój szkolny.

czasowy układ warunków towarzyszących interakcji wychowawczej, w którym wychowanek dysponuje możliwością wyboru któregoś spośród zachowań.

środowisko, które tworzą zarówno zasoby materialne (architektura szkoły, wyposażenie w pomoce naukowe), jak i ludzie (członkowie szkolnej społeczności); środowisko rozumiane jest jako zespół zewnętrznych wobec jednostki bodźców, stanowi ono kontekst nadający jakość szkolnej codzienności i warunkuje efekty uczenia się.

szkoła powstała na przełomie XIX i XX w., propagująca usytuowanie ucznia i jego naturalnych potrzeb rozwojowych w centrum oddziaływań edukacyjnych oraz dostosowanie oferty do indywidualnych możliwości ucznia.

krytyczna szkoła marksizmu, która powstała we Frankfurcie w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku i skupiła się wokół Instytutu Badań Społecznych założonego w 1923 roku.

jest to miejsce uczenia się w elastycznie tworzonych małych grupach roboczych; aktywność uczniów jest ześrodkowana na wspólnym dociekaniu istoty rzeczy i interdyscyplinarnym oglądzie badanego procesu; styl kierowania ich pracą można określić jako demokratyczny; akcentuje się sam proces uczenia, dużą wagę przywiązuje się do wielości materiałów edukacyjnych.

nazwa różnych kierunków pedagogicznych, których wspólnym założeniem było przeciwstawienie się szkole jednostronnie intelektualistycznej oraz powiązanie nauczania z różnymi formami aktywności i pracy twórczej uczniów.

inaczej gimnazjum realne, typ szkoły średniej, którego początki sięgają XVIII wieku w Niemczech i reform oświatowych Wielkiej Rewolucji Francuskiej, jest to typ szkoły średniej bardziej praktycznej niż gimnazjum klasyczne, szkoła ta wyposaża w znajomość języków nowożytnych oraz akcentuje w programie nauczania nauki przyrodnicze: biologię, chemię, fizykę i geologię.

szkoła, która jest miejscem w pełni zindywidualizowanego nauczania; uczniowie zdobywają wiedzę według indywidualnych planów, natomiast nauczyciel rezygnuje z autorytetu opartego na władzy na rzecz wychodzenia naprzeciw potrzebom edukacyjnym każdej jednostki.

założona w 1765 r. przez Stanisława Augusta Poniatowskiego, pod nazwą Kurpusu Kadetów, szkoła kształcąca młodzież w duchu patriotyzmu i kultury oświeceniowej.

szkoła konserwatywna, odwołująca się do absolutnych, ponadczasowych i uniwersalnych wartości oraz możliwości poznania świata poprzez zmysły i rozumowanie; jej ideologia oparta była na transmisji kulturowej, natomiast celem kształcenia była akceptacja swojego miejsca w życiu; charakteryzowała się autokratycznymi stosunkami nauczyciela z uczniem oraz przekazem wiedzy i modelowaniem zachowań.