odnoszenie komunikatu do znanych słuchaczowi faktów oraz obserwowanie i wsłuchiwanie się w spójność wypowiedzi.

rodzaj słuchania, w którym ma miejsce koncentrowanie się nie tyle na sensie (znaczeniu), ile na dźwięku.

proces, dzięki któremu jednostka staje się członkiem społeczeństwa.

ogół działań ze strony społeczeństwa, zwłaszcza rodziny, szkoły i środowiska społecznego, zmierzających do uczynienia z jednostki istoty społecznej, tj. umożliwienia zdobycia takich kwalifikacji, takich systemów wartości i osiągnięcie takiego rozwoju osobowości, aby się mogła stać pełnowartościowym członkiem społeczeństwa; ogół zmian zachodzących w jednostce pod wpływem oddziaływań społecznych, umożliwiających jej stopniowe stawanie się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa.

1) ogół działań ze strony społeczeństwa, zwłaszcza rodziny, szkoły i środowiska społecznego, zmierzających do uczynienia z jednostki istoty społecznej, tj. umożliwienia zdobycia takich kwalifikacji, takich systemów wartości i osiągnięcie takiego rozwoju osobowości, aby się mogła stać pełnowartościowym członkiem społeczeństwa; 2) ogół zmian zachodzących w jednostce pod wpływem oddziaływań społecznych, umożliwiających jej stopniowe stawanie się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa.

proces i rezultat procesu przekazywania jednostce systemów wartości, norm i wzorów zachowań obowiązujących w danej zbiorowości, a także określonych umiejętności, w tym zwłaszcza związanych z opanowaniem narzędzi (sposobów posługiwania się przedmiotami będącymi wytworami człowieka) oraz wejściem w świat społecznych instytucji; dokonuje się poprzez oddziaływania środowiska społecznego osób i instytucji wychowujących.

system społeczny, w którym najważniejsze środki produkcji nie należą do prywatnych właścicieli lub instytucji, lecz znajdują się pod kontrolą społeczną; socjalizm unika totalitarnych konsekwencji w przeciwieństwie do komunizmu i funkcjonuje w ramach liberalnych demokratycznych konstytucji.

nauka badająca w sposób empiryczny różne zjawiska społeczne, która wzmocniła funkcję adaptacyjną szkoły XX w.

mało racjonalne zafascynowanie socjologią jako nauką wytwarzającą najbardziej podstawową, ważną i społecznie pożądaną wiedzę o człowieku i jego świecie, która dobrze nadaje się do bezpośredniego wykorzystania w projektowaniu celowościowych działań edukacyjnych i oświatowych, zmierzających do wykreowania człowieka i grup społecznych o określonej jakości.

ideologia społeczna głosząca program zniesienia stosunków społecznych opartych na prywatnej własności środków produkcji i postulująca zbudowanie ustroju społecznego, w którym społeczna własność produkcji stanie się ekonomiczną podstawą zniesienia podziałów klasowych i wyzysku człowieka przez człowieka oraz przesłanką przemian prowadzących do realizacji zasad równości i sprawiedliwości społecznej.

prąd pedagogiczny uformowany dzięki doniesieniom naukowym i teoriom formułowanym w socjologii funkcjonalistycznej; zakładał on, że istotą edukacji jest przyjmowanie przez pokolenie dorastające od starszej generacji jej norm, wartości, wzorców zachowania.

patrz: socjologizm