nauka o sprawnym działaniu; głównym zadaniem prakseologii jest uświadomienie, sformułowanie, uzasadnienie i systematyzacja zaleceń ogólnych i przestróg dotyczących sprawności działań, tzn. ich praktyczności; sprawne są te działania, które są skuteczne, tj. prowadzą do zamierzonego celu, i ekonomiczne, tj. wydajne oraz oszczędne.

prawa, o przestrzeganie których upominał się Janusz Korczak; trzy zasadnicze prawa to: prawo dziecka do śmierci, prawo dziecka do dnia dzisiejszego, prawo dziecka, by było tym, czym jest.

zapobieganie, wyprzedzanie; prawo jeden z celów stosowania kar; prewencja ogólna (generalna), zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń przez ogół społeczeństwa – przez stosowanie kar w stosunku do sprawców oraz przez samo zagrożenie karą; prewencja szczególna (specjalna), zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń przez tego samego sprawcę – przez wykonanie kary za określony czyn; według prawa polskiego celami wymiaru kary są: społeczne oddziaływanie wymierzonej i wykonywanej kary oraz zapobieżenie popełnieniu przestępstwa przez sprawcę i wychowanie go.

okazja do gromadzenia danych służących ocenie zarówno pracy jednostkowej, jak i grupowej; mogą mieć charakter przedstawienia teatralnego, wieczoru poezji, panelu dyskusyjnego czy sesji własnych dokonań; ze względu na widowiskowość wydarzenia, a także jego związek z realnym życiem i szczególnego rodzaju zaangażowanie uczniów, formie tej przypisuje się wysoką wartość służącą wzrostowi ich motywacji i zainteresowaniu nauką.

w tradycyjnym rozumieniu dokument zawierający zestaw treści z poszczególnych przedmiotów nauczania, składający się z trzech części: (1) stanowiącej dość ogólną prezentację obowiązujących ideałów i celów edukacji szkolnej, (2) zawierającej zestaw treści nauczania poszczególnych przedmiotów szkolnych (3) metodycznej, zawierającej sugestie co do sposobu wdrażania wymienionych haseł programowych w życie.

ruch znaczących reform społecznych, politycznych i edukacyjnych, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych w okresie od końca lat osiemdziesiątych XIX wieku aż do początków I wojny światowej.

jeden z głównych kierunków pedagogiki amerykańskiej XX w., osadzony w pragmatyzmie, stanowiący podstawę rozmaitych nowych kierunków: edukacji humanistycznej, refleksyjnej czy radykalnej reformy szkoły; jednomyślny w oporze wobec autorytaryzmu nauczyciela i opierania nauczania na pamięciowym opanowaniu wiedzy; ruch progresywistyczny w warunkach amerykańskich znany był pod hasłem „powrotu do podstaw”.

prąd pedagogiczny zapoczątkowany przez Johna Dewey’a, którego głównym założeniem było skoncentrowanie zasad doboru treści i metod kształcenia wokół psychicznych właściwości dziecka, jego potrzeb i zainteresowań.

przedstawiony w kwietniu 1792 r. Zgromadzeniu Prawodawczemu Francji Projekt organizacji wychowania publicznego; Condorcet postulował publiczne, powszechne, obowiązkowe, bezpłatne (dostępne) dla wszystkich nauczanie na wszelkich poziomach oświatowych.

pojmowanie historii jako spełnienia się boskich zamiarów wobec ludzkości; pogląd, zgodnie z którym losami świata, społeczeństwa i jednostki kieruje bezustannie opatrzność.

ustawa szkolna z 1854 r., cofająca postępowe zmiany w szkolnictwie i kształceniu nauczycieli, nadawała ona oświacie kształt reakcyjny.

zjawisko polegające na tym, że w toku upowszechniania się wyższego wykształcenia następują procesy inflacyjne, polegające na traktowaniu samego dyplomu jako wartości samoistnej na rynku pracy i statusów, oderwanej od merytorycznej zawartości kompetencji związanych z tym dyplomem.