coś w rodzaju pamiętnika czy kroniki szkolnej, jest w niej przechowywana korespondencja powstająca w ramach Komisji Wymiany Międzyszkolnej.

system działań zmierzających do tego, aby uczącej się jednostce umożliwić poznanie świata, przygotowanie się do zmieniania świata i ukształtowanie własnej osobowości.

pojęcie, które uzyskało w Nowym Wychowaniu zupełnie nową wykładnię w porównaniu z tradycją herbartyzmu. E. Spranger – uczeń Diltheya – rozumiał przez proces kształcenia „żywe i nieustannie wzrastające wchłanianie obiektywnych wartości, które mają związek z rozwojem duchowym jednostki, w celu wytworzenia zamkniętej osobowości zdolnej do obiektywnych czynności i posiadającej pełnię świadomego samopoczucia”.

proces, któremu Petersen przypisywał znaczenie wychowawcze, cechą charakterystyczną kształcenia był brak sztywnego programu nauczania, przedmiotem pracy szkolnej były tematy aktualnie wysuwane przez grupę, jednocześnie ukierunkowywane niepostrzeżenie przez nauczyciela.

teoria dydaktyczna, sformułowana przez Johanna Mathiasa Gesnera (niemieckiego myśliciela przełomu pedagogiki oświecenia i neohumanizmu), zalecająca przede wszystkim kształcenie funkcji, sprawności poznawczych, postaw i uczuć moralnych; rugująca, a przynajmniej odsuwająca na plan dalszy obowiązujące wcześniej „podawanie wiedzy do zapamiętania”.

wyposażenie kandydatów na nauczycieli w pełne kwalifikacje zawodowe.

inaczej edukacja permanentna. Stałe odnawianie i doskonalenie kwalifikacji ogólnych i zawodowych.

(łac. cultura – uprawa), ogół stworzonych przez ludzi wartości naukowych, społecznych, artystycznych, technicznych oraz procesy tworzenia tych wartości.

typ kultury, która koncentruje uwagę na wysokiej kulturze, tj. na wybitnych dziełach i uniwersalnych wartościach (kultura jest stanem „szlachetnego” umysłu – edukacja jest więc udostępnieniem kultury tam, gdzie ona dostępna nie była, jest jej upowszechnieniem).

kultura odnosząca się do typowego dla naszych czasów nawyku i konieczności życia w „natychmiastowości”; symbolem tej kultury jest triada: fast food, fast sex, fast car.

kultura powstająca w wyniku rozpadu kultur postfiguratywnych; charakterystyczne jest dla niej to, że zarówno rodzice, jak i ich dzieci uczą się wzorców kultury od swych rówieśników.

podstawowe oznaki tej kultury (w odniesieniu do edukacji) związane są z pozycją nauczyciela jako urzędnika państwowego, monopolem państwa w dziedzinie edukacji, centralną alokacją szkół w niektórych krajach.