zdolność do dialogowego sposobu bycia, zdolność bycia w dialogu z innymi i z sobą.

umiejętność działania według reguł określających optymalny porządek czynności.

zdolność prowadzenia refleksji moralnej; wyrażają się w pytaniach o prawomocność moralną naszego postępowania.

umiejętność opowiadania się za takimi czy innymi, ale zawsze instrumentalnie pojętymi celami, umiejętność identyfikowania się z nimi.

umiejętność doboru środków i tworzenia warunków sprzyjających osiąganiu celów.

warunek sine qua non każdej rozmowy; umiejętność, która może być rozwijana w trakcie różnych sytuacji dydaktycznych.

koncepcja, w której edukację postrzega się jako inwestycję zwracającą się w przyszłości w formie powiększonych dywidend; zakłada ona, że związek między osiągnięciami edukacyjnymi i statusem zawodowym ma charakter racjonalny.

doktryna moralno-polityczna, religijno-filozoficzna i światopoglądowa, głoszona przez Konfucjusza (VI-V w. p.n.e.) oraz jego uczniów i kontynuatorów, która uzyskała dominujący wpływ na całość chińskiego życia.

stanowisko występujące zdecydowanie w obronie tradycji modernizmu, prymatu cywilizacji Zachodu oraz uniwersalnych wartości; według zwolenników tego stanowiska głównym celem edukacji jest kształcenie młodzieży we wspólnej kulturze (co wymaga przekazywania przez szkoły z góry określonego podstawowego zestawu informacji).

zdolność do przywrócenia pierwotnego stanu równowagi poznawczej.

szczegółowy plan lekcji charakterystyczny dla nauczania przedmiotowego.

okoliczności wykraczające poza pedagogiczny kontekst, są to przekazy kulturowe wysyłane do grup i jednostek poprzez różnego rodzaju agendy świata społecznego.