utożsamianie się jednej osoby z poglądami, przekonaniami czy postawami innych osób lub grup społecznych oparte na wspólnej motywacji; podstawę identyfikacji stanowią silne więzi uczuciowe łączące osobę utożsamiającą się z kimś innym; w przypadku identyfikacji z grupą czynnikiem doniosłym jest wspólność celów i zasad działania.

jedna ze strategii normalizującego oddziaływania szkoły (w klasie mogą być dzieci wywodzące się z różnych grup etnicznych czy religijnych, ale szkoła zakłada niejako automatycznie, że normalne dziecko jest np. Polakiem i katolikiem).

proces przekształcania abstrakcyjnego opisu systemu lub programu na obiekt fizyczny.

obrzęd wtajemniczenia przez starszyznę rodową lub specjalnych „czarodziejów” dorastających mężczyzn w plemienne tabu, w plemienne tradycje, mity i wierzenia; obrzęd ten trwał nieraz wiele tygodni i powiązany był z poddawaniem młodzieży najrozmaitszym próbom wytrzymałości, cierpliwości i dochowania wierności „swoim”.

współczesny nurt pedagogiki humanistycznej nawiązujący do filozofii dialogu, dotyczący warunków i możliwości spotkania między wychowawcą a wychowankiem.

(łac. innovatio – odnowienie); zmiana struktury systemu szkolnego w celu wprowadzenia ulepszeń o charakterze wymiernym.

kierunek pedagogiczny oparty na założeniach utylitaryzmu (praktycyzmu); według instrumentalizmu wiedzę traktuje się z punktu widzenia korzyści, jakie przynosi w praktyce.

(łac. integratio – odnowienie); proces tworzenia całości z części, scalanie, włączanie elementów w całość.

działanie podejmowane wobec zachowań osób lub grup o wysokim zagrożeniu czynnikami ryzyka, wymagające skutecznych i precyzyjnych metod oraz możliwie wczesnej identyfikacji problemu.

(gr. eiróeiá – udawanie); pozorowanie niewiedzy i ukryta sprzeczność między pozornym zaaprobowaniem jakiejś wypowiedzi – gwoli uzyskania pożądanego efektu – a jej faktycznym znaczeniem.

grupa opierająca się na poglądach religijnych teologa Corneliusa Jansena i filozofii Kartezjusza; wiodła spory z Kościołem katolickim, głównie jezuitami, na temat prawdziwej religijności, surowych zasad moralnych, nauki oraz kształtu i celu wychowania.

ustrój, który cechuje nie tylko formalna, lecz i faktyczna powszechność dostępu dla ogółu obywateli do szkół wszelkich typów i szczebli.