AFERA DIOKSYNOWA
Afera dioksynowa miała miejsce w Belgii. Przyczyną sytuacji kryzysowej było zanieczyszczenie karmy zwierzęcej związkami dioksyn, które znaleziono w produktach dostarczanych na rynek Belgii, Holandii i Francji. Karma, produkowana przez zakład przemysłowy Verkest, została zanieczyszczona w styczniu 1999 r. Podejrzewano, że trującą substancją mógł być tłuszcz zwierzęcy, olej silnikowy lub przemysłowy. Karma została sprzedana do setek gospodarstw rolnych na terenie w Belgii, Holandii i Francji. Szkodliwe związki dostały się do tysięcy produktów rozprowadzanych przez kilkadziesiąt tysięcy detalistów na całym świecie. Pierwsze symptomy kryzysu zanotowano w lutym 1999 r., gdy kurczaki zaczęły się wykluwać o jeden dzień później niż zwykle. Następnie pojawiły się informacje o dużej liczbie bezużytecznych jaj kurzych i zmianach w systemie nerwowym zwierząt. Dopiero w czerwcu zidentyfikowano przedsiębiorstwo Forga, w którym nastąpiło skażenie karmy.
Forga zajmowała się przetwarzaniem zużytych olejów i dostarczaniem na rynek m. in. karmy dla zwierząt. Szkodliwe dioksyny z oleju silnikowego zostały zmieszane z olejami wykorzystywanymi w gospodarstwach domowych. Pomimo otrzymania ekspertyz wskazujących, że dioksyny znajdują się w karmie dla zwierząt, rząd belgijski zwlekał z publicznym ujawnieniem tych informacji ponad miesiąc. Skażone produkty żywnościowe dotarły do sklepów, narażając konsumentów na ryzyko choroby. Powołany w czerwcu sztab kryzysowy podjął działania z opóźnieniem. Rząd utracił przez to wiarygodność wobec Komisji Europejskiej, rolników, konsumentów, zakładów przemysłowych, mediów i światowej opinii publicznej. Ujawniono ponadto, że UE nie posiada systemu kontroli sanitarnej żywności wprowadzanej na rynek i istnieje "czarny" rynek karmy dla zwierząt. Utrudniało to zabezpieczenie konsumentów przed skażoną żywnością.
Media oskarżyły rząd o wstrzymywanie informacji ze względu na zbliżające się wybory, chęć utrzymania władzy za wszelką cenę, nawet kosztem zdrowia obywateli. Przypomniano jednocześnie o ucieczkach morderców z niestrzeżonego przez policję konwoju i chorobę wściekłych krów. Przedstawiono negatywny wpływ dioksyn na układ nerwowy i odpornościowy organizmu ludzkiego oraz na możliwość zachorowania na raka osób, które zjadły skażoną żywność. Wykryto, że zakłady przetwarzające odpady żywnościowe korzystały z zanieczyszczonej wody, pochodzącej z miejskich rzeźni, toalet i pryszniców. Kryzys był tematem 250 artykułów prasowych, znajdujących się przeważnie na pierwszych stronach światowych gazet przez ponad trzy miesiące. Utrata reputacji i wiarygodności rządu belgijskiego w oczach opinii publicznej przesądziła o przegraniu wyborów przez koalicję rządzącą krajem przez ponad 12 lat. Komisja Europejska wytoczyła proces rządowi przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości. Według Belgijskiej Federacji Przemysłu Żywnościowego w efekcie kryzysu dioksynowego straciło pracę około 6 tys. osób, a straty finansowe wyniosły 1,54 mld USD.
Pytania:
Forga zajmowała się przetwarzaniem zużytych olejów i dostarczaniem na rynek m. in. karmy dla zwierząt. Szkodliwe dioksyny z oleju silnikowego zostały zmieszane z olejami wykorzystywanymi w gospodarstwach domowych. Pomimo otrzymania ekspertyz wskazujących, że dioksyny znajdują się w karmie dla zwierząt, rząd belgijski zwlekał z publicznym ujawnieniem tych informacji ponad miesiąc. Skażone produkty żywnościowe dotarły do sklepów, narażając konsumentów na ryzyko choroby. Powołany w czerwcu sztab kryzysowy podjął działania z opóźnieniem. Rząd utracił przez to wiarygodność wobec Komisji Europejskiej, rolników, konsumentów, zakładów przemysłowych, mediów i światowej opinii publicznej. Ujawniono ponadto, że UE nie posiada systemu kontroli sanitarnej żywności wprowadzanej na rynek i istnieje "czarny" rynek karmy dla zwierząt. Utrudniało to zabezpieczenie konsumentów przed skażoną żywnością.
Media oskarżyły rząd o wstrzymywanie informacji ze względu na zbliżające się wybory, chęć utrzymania władzy za wszelką cenę, nawet kosztem zdrowia obywateli. Przypomniano jednocześnie o ucieczkach morderców z niestrzeżonego przez policję konwoju i chorobę wściekłych krów. Przedstawiono negatywny wpływ dioksyn na układ nerwowy i odpornościowy organizmu ludzkiego oraz na możliwość zachorowania na raka osób, które zjadły skażoną żywność. Wykryto, że zakłady przetwarzające odpady żywnościowe korzystały z zanieczyszczonej wody, pochodzącej z miejskich rzeźni, toalet i pryszniców. Kryzys był tematem 250 artykułów prasowych, znajdujących się przeważnie na pierwszych stronach światowych gazet przez ponad trzy miesiące. Utrata reputacji i wiarygodności rządu belgijskiego w oczach opinii publicznej przesądziła o przegraniu wyborów przez koalicję rządzącą krajem przez ponad 12 lat. Komisja Europejska wytoczyła proces rządowi przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości. Według Belgijskiej Federacji Przemysłu Żywnościowego w efekcie kryzysu dioksynowego straciło pracę około 6 tys. osób, a straty finansowe wyniosły 1,54 mld USD.
Pytania:
- Na czym polegała afera dioksynowa?
- Jakie oznaki nieudolności rządu wystąpiły w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowej?
- Jakie były następstwa afery dioksynowej?
