Autorzy ważniejszych prac
Gordon Willard Allport (1897 - 1967)
Allport urodził się w Montezumie, Ind. jako jedno z czworga dzieci. Jego ojciec - lekarz praktykował w domu. Będąc przekonany o skuteczności wpajania dyscypliny i odpowiedzialności od najmłodszych lat przydzielał każdemu ze swych synów zadania do wykonania w swej prywatnej klinice. Pani Allport, była nauczycielka, wprowadziła dzieci w zagadnienia filozoficzne zapoznając je z klasyką i zachęcając do samodzielnej refleksji nad naturą rzeczy. Ponieważ była kobietą religijną, przypisywała wielkie znaczenie do wiary w Boga. Allport opisywał potem swoje dorastanie jako wypełnione protestancką pobożnością i ciężką pracą. Jako student Harvardu, Gordon Allport znajdował się pod silnym wpływem pism Wiliama Jamesa, z którym podzielał podejście badawcze i zainteresowanie dla jednostki oraz jaźni. Doktorat z psychologii otrzymał w wieku 24 lat, po czym spędził dwa lata w Europie odwiedzając liczne uniwersytety w Anglii i Niemczech. Kiedy wrócił zatrudnił się na stałe na Harvardzie.
Najbardziej znacząca książka Allporta, Personality: A psychological Interpretation (Osobowość: interpretacja psychologiczna) została opublikowana w roku 1937 i spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem. Jego rozumienie ludzkiej osobowości jako rozwijającego się systemu cech, postaw i nawyków stało się dobrze znane.
W roku 1939 Allport został wybrany na Prezesa Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego. Od roku 1939 do 1949 był redaktorem wydawanego przez Uniwersytet Harvarda czasopisma pt.: Journal of Abnormal and Social Psychology. Był także współzałożycielem Wydziału Stosunków Międzyludzkich na Harvardzie, przez co został silnie zidentyfikowany z "trzecia siłą" w psychologii, czyli psychologią humanistyczną.
W 1964. otrzymał nagrodę za wybitne osiągnięcia naukowe po czym kontynuował swoje prace badawcze i pisanie aż do śmierci w roku 1967.
Hans Jargon Eysenck (ur. 1916)
Hans Eysenck urodził się w Berlinie. Aby zostać przyjętym na Uniwersytet Berliński, zmuszony był do wstąpienia do partii Nazistowskiej jako członek SS. Stan ten nie trwał długo ponieważ wkrótce wyjechał do Francji, a następnie do Anglii. Eysenk studiował psychologię na Uniwersytecie Londyńskim. Doktorat otrzymał w roku 1940. Po zakończeniu II Wojny Światowej został dyrektorem oddziału psychologicznego w Szpitalu Maudsleya w Londynie. Często podróżował do Stanów Zjednoczonych jako wykładowca.
Wkład Eysencka do psychologii obejmuje z jednej strony empiryczne i teoretyczne prace dotyczące osobowości, z drugiej zaś techniki terapii behawioralnej. Jest on szczególnie znany jako autor baterii testów osobowości - Inwentarza Osobowości Eysencka, a także jako autor dokonanej w 1952 roku krytycznej analizy wartości i skuteczności psychoterapii, szczególnie psychoanalitycznej w leczeniu zaburzeń psychicznych. W roku 1962 Eysenck założył czasopismo Behavior Research and Therapy (Badanie i terapia zachowania). Jest autorem ponad 350 książek i artykułów, w tym Biological Basis of Personality (Biologiczne podstawy osobowości 1964) i Personality, Structure and Measurement (Osobowość, struktura i pomiar 1969).
Carl Gustav Jung (1875 - 1961)
Carl Jung urodził się w Kesswil w Szwajcarii jako syn pastora. Od dzieciństwa fascynowały go problemy religii i duchowości. W roku 1901 ukończył ukierunkowane psychiatrycznie studia lekarskie na Uniwersytecie w Bazylei. Przeczytawszy Freuda O marzeniu sennym, odkrył w nim mistrza i wkrótce stał się najbliższym jego uczniem. Niestety przekonanie Junga o tym, że teoria rozwoju psychoseksualnego jest zbyt restryktywna doprowadziło go do rozstania z Freudem w roku 1913.
Wprowadzając pojęcia nieświadomości zbiorowej i archetypów, Jung rozwinął swoją własną gałąź psychologii zwaną psychologią analityczną. Podobnie jak Freud miał długi orszak lojalnych zwolenników. W swoich ostatnich pracach wracał często do analizy religii i mistycyzmu, zwracając się ku tematom, które fascynowały go od młodości.
Carl Rogers (1902 - 1987)
Carl Rogers, jedna z najbardziej znanych postaci w psychologii humanistycznej opisywany był często przez swych przyjaciół jako "człowiek, który pozwolił ludziom być sobą". Wierząc bezgranicznie w przyrodzoną dobroć istot ludzkich, Rogers oparł swoje podejście do terapii i wychowania na założeniu, że w warunkach stwarzających odpowiednie okazje i przy niewielkiej zachęcie, jednostki mogą samodzielnie wybrać najlepszy dla siebie kierunek rozwoju. Ta doktryna przysparzała łagodnie i optymistycznie usposobionemu Rogersowi wielu oponentów podczas całej jego kariery, kiedy to próbował przechodzić od deklaracji i zachęcająco brzmiących rozważań do realizacji swoich pomysłów w różnych instytucjach społecznych.
Magisterium w dziedzinie psychologii uzyskał w roku 1924 na Uniwersytecie Wisconsin. Studia podyplomowe ukończył w Kolegium Nauczycielskim na Uniwersytecie Columbia, po czym objął stanowisko dyrektora Rochester Child Guidance Clinic w Nowym Yorku. Tam zaczął opracowywać techniki, które ewoluowały w kierunku Rogersowskiej terapii nastawionej na klienta. W 1947 roku został wybrany na Prezesa Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego. Jego główne publikacje to: Client-Centred Therapy, 1951 (Terapia nastawiona na klienta. Wyd. pol. 1991) i On Becoming a Person, 1961 (Co znaczy stać się osobą - fragmenty. Wyd. pol. 1995)
Copyright © 1992 by Pearson Education. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały z książki Philipa Zimbardo, Psychology and Life, 13th Edition, wydanej przez Allyn and Bacon, Boston, Massachusetts, USA nie mogą być publikowane i redystrybuowane bez pisemnej zgody.
