Słownik
| następne » | ||
przeniesienie (ang. transference), proces zachodzący podczas terapii psychoanalitycznej, w którym pacjent skierowuje na terapeutę uczucia, jakie uprzednio żywił wobec osoby odgrywającej ważną rolę w jakimś dawnym konflikcie emocjonalnym.
psychiatra (ang. psychiatrist), w USA osoba, która ukończyła studia medyczne, uzyskała stopień doktora medycyny, a także przeszła specjalistyczne szkolenie podyplomowe w zakresie leczenia zaburzeń psychicznych i emocjonalnych; psychiatra może przepisywać lekarstwa w ramach leczenia zaburzeń psychicznych.
psychiatryczny asystent społeczny (ang. psychiatric social worker), w USA profesjonalista w dziedzinie zdrowia psychicznego, który w wyższej szkole pracy społecznej uzyskał specjalistyczne przygotowanie, uwzględniające zwłaszcza doniosłe znaczenie społecznego kontekstu problemów ludzkich.
psychoanalityk (ang. psychoanalyst), osoba, która uzyskała stopień doktora medycyny lub doktora nauk humanistycznych i ukończyła specjalistyczne studia podyplomowe, kształcące w stosowaniu freudowskiego podejścia do zrozumienia i leczenia zaburzeń psychicznych.
psychochirurgia (ang. psychosurgery), zabiegi chirurgiczne dokonywane na tkance mózgowej w celu złagodzenia zaburzeń psychicznych.
psycholog kliniczny (ang. clinical psychologist), w USA osoba, która uzyskała doktorat z psychologii i jest przygotowana do rozpoznawania i leczenia problemów natury psychologicznej; w odróżnieniu od psychiatry, psycholog nie może przepisywać lekarstw ani terapii fizykalnej.
psychoterapia (ang. psychotherapy), grupa terapii, stosowanych do leczenia zaburzeń psychicznych i koncentrujących się na zmienianiu nieprawidłowych zachowań, myśli, spostrzeżeń i emocji, które mogą być związane ze specyficznymi zaburzeniami. zob. terapia.
ruch potencjału ludzkiego (ang. human-potential movement), ruch w dziedzinie terapii, obejmujący wszystkie te metody i sposoby postępowania, które wyzwalają potencjalne zdolności przeciętnej istoty ludzkiej do osiągnięcia wszystkich poziomów funkcjonowania i większego bogactwa doświadczeń.
spór dotyczący kontrolowanego picia (ang. controlled-drinking controversy), spór wywołany w 1962 r. sprawozdaniem brytyjskiego lekarza D. L. Daviesa, który zakwestionował pogląd, że tylko całkowita abstynencja umożliwia wyleczenie się z alkoholizmu, wykazując, iż ogromna większość alkoholików uczestniczących w programach kontrolowanego picia kontynuowała przez wiele lat umiarkowane, nie powodujące problemów picie alkoholu.
substytucja symptomu (ang. symptom substitution), pojawienie się nowego problemu, somatycznego lub psychicznego, po skorygowaniu jakiegoś stwarzającego problemy zachowania.
| następne » |
Copyright © 1992 by Pearson Education. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały z książki Philipa Zimbardo, Psychology and Life, 13th Edition, wydanej przez Allyn and Bacon, Boston, Massachusetts, USA nie mogą być publikowane i redystrybuowane bez pisemnej zgody.
