Aby pokazać różnicę między przedmiotami rzeczywistymi, a obrazami na siatkówce twój profesor przyniósł na zajęcia dużą czerwoną piłkę i kartonowy krążek pomalowany na ten sam kolor. Podczas demonstracji użył piłki jako modelu bodźca proksymalnego, a krążka jako modelu bodźca dystalnego.

Prof. Mędrek jest światowym specjalistą w dziedzinie złudzeń optycznych. Jedno z nich - złudzenie Poggendorfa - badał przez 20 lat. Właśnie demonstruje je swojemu siostrzeńcowi Jędrkowi, który nigdy tego złudzenia nie widział. Prawdopodobieństwo, że Jędrek dozna złudzenia wynosi 100%, prawdopodobieństwo, że dozna go profesor wynosi tylko 50%.

Nawet po wielokrotnym czytaniu maszynopisu jakiegoś większego tekstu pozostaje jeszcze parę błędów literowych. Najlepszym wyjaśnieniem dla tego zjawiska jest nastawienie percepcyjne.

Jeśli w polu widzenia kolejno zapalają się dwa nieruchome światła w tempie 4 – 5 razy na sekundę, to obserwator widzi ruchomy punkt przesuwający się od jednego światła do drugiego. Efekt ten znany jest jako zjawisko fi.

Błąd Pigmeja Kenge w ocenie wielkości bawołów na otwartej przestrzeni spowodowany był świadomym treningiem wychowawczym, jakiemu był on poddany w dzieciństwie.

Kasia, matka nowo narodzonego dziecka znana była jako wielki śpioch, któremu nie przeszkadzał w spaniu nawet największy hałas. Odkąd pojawiło się jej dziecko, Kasia słyszy jego płacz jako pierwsza i budzi się bez trudu nawet w środku nocy. Taka zmiana w jej zachowaniu stała się możliwa dzięki zmianie stylu poznawczego.

4-letnia córeczka Marty pokazała ci rysunek wykonany w przedszkolu. Nie miałeś pojęcia co on przedstawiał dopóki dziewczynka nie objaśniła, że „to jest piesek”. Od tej chwili zobaczyłeś na rysunku coś, co w odległy sposób przypominało psa. Było to rozpoznanie na podstawie procesów sterowanych informacjami sensorycznymi.

Wiedząc, że złudzenia istnieją możesz wnioskować, że receptory zmysłowe działają w sposób trudny do przewidzenia.

Informacje sensoryczne, czyli surowe dane bezpośredniego doświadczenia są punktem wyjścia dla oddolnych procesów pobierania i organizacji informacji ze środowiska.

Obserwujesz dzieci podczas zabawy. Część dzieci bawi się na huśtawce, inna część na zjeżdżalni, a jeszcze inna gra w ciuciubabkę. Ten podział na odrębne grupy najprościej wyjaśnia prawo bliskości.