Informacja jest przechowywana w pamięci sensorycznej wystarczająco długo by zapewnić poczucie ciągłości, lecz nie tak długo, żeby interferowała z nowymi wrażeniami zmysłowymi.

Ludzie z poważnie uszkodzonym słuchem mylą elementy podobne pod względem wyglądu lub znaczenia, a nie pod względem brzmienia.

Jacek uczestniczył w jubileuszu dziesięciolecia matury. Kiedy wszedł do pokoju poczuł się zawiedziony, ponieważ wyglądało na to, że nikt nie może rozpoznać jego twarzy. Wprawdzie od czasu, kiedy ukończył szkołę zapuścił wąsy i wyhodował brodę, jednak być może reguły kodowania użyte przez dawnych kolegów były źle dobrane.

W piątkowe popołudnie nauczyłeś się wiersza na pamięć. W poniedziałek rano okazało się, że go zupełnie nie pamiętasz. Chciałbyś się dowiedzieć, czy jego ponowne wyuczenie będzie przebiegało szybciej. Tego właśnie zagadnienia dotyczą bezpośrednio badania Saula Sternberga.

Monika odkłada na ostatnią chwilę przygotowania do czekającego ją sprawdzianu. Kiedy ją pytasz dlaczego tak czyni odpowiada, że krzywa zapominania Ebbinghausa pokazuje dużą utratę przechowywanej informacji na początku, a następnie stopniowy, coraz wolniejszy spadek.

Kasia i Tomek odwiedzili ostatnio w śródmieściu pewną restaurację, w której dobrze zjedli i miło spędzili czas. Niestety zapomnieli jej nazwę. Ponieważ chcieliby ją polecić znajomym, Kasia przegląda wykaz restauracji w książce telefonicznej w nadziei, że w ten sposób odtworzy jej nazwę.

Kiedy Wojtek się przeprowadził okazało się, że ma trudności z zapamiętaniem swojego nowego numeru telefonu. Dwa lata później nie mógł sobie za nic przypomnieć, jaki numer miał poprzednio. Kłopoty Wojtka z numerami jego telefonów można wyjaśnić odwołując się do interferencji w pierwszym przypadku proaktywnej, a w drugim retroaktywnej.

Magda uczestniczy w badaniu stanowiącym replikację eksperymentu Sperlinga. Na ekranie pojawiają się na bardzo krótko trzy rzędy liter, po czym bezpośrednio po literach podawany jest ton. Celem podawania tonu jest przedłużenie trwania śladu pamięci sensorycznej Magdy.

Z badań Karla Lashleya nad lokalizacją śladów pamięciowych w mózgu wynika, że defekt pamięci był tym poważniejszy im większa część kory mózgowej była usunięta, jednak na pamięć nie miało wpływu to, gdzie uszkodzono tkankę mózgową.

Wyobraź sobie, że prowadzisz badanie nad efektem torowania. Organizujesz eksperyment w taki sposób, aby móc określić wpływ nowych doświadczeń na odtwarzanie wcześniejszych.