Autorzy ważniejszych prac
- Dewey John
- Freud Sigmund, więcej
- James William, więcej
- Maslow Abraham
- Pawłow Iwan
- Rogers Carl
- Skinner Burrhus Frederic
- Titchener Edward, więcej
- Watson John Broadus
- Wundt Wilhelm, więcej
Wilhelm Wundt (1832 - 1920)
Urodzony w Neckrau (Niemcy), Wilhelm Wundt był czwartym dzieckiem luterańskiego kapłana. Mimo, że pochodził z wykształconej rodziny szczycącej się wieloma naukowcami i lekarzami, Wundt początkowo nie był dobrym uczniem. Kiedy został skreślony z listy w jednej ze średnich szkół, nauczyciel uznał, ze odpowiednią dla niego karierą będzie służba na poczcie. Jednak szkolne osiągnięcia Wundta znacznie wzrosły i w 1855 roku ukończył szkołę medyczną jako jeden z najlepszych uczniów. Wtedy to udał się do Berlina, aby studiować fizjologię u Johannesa Mullera, a następnie zdecydował się zostać fizjologiem eksperymentalistą. Skierował się na Uniwersytet w Heidelbergu, gdzie podjął pracę jako asystent Hermana von Helmholtza. Tam też Wundt wysłuchał pierwszego wykładu z psychologii. Było to w roku 1862.
W roku 1879 na uniwersytecie w Lipsku, gdzie Wundt otrzymał katedrę filozofii, utworzył on równocześnie Instytut Psychologii Eksperymentalnej, pierwsze laboratorium, którego formalnym celem było naukowe badanie ludzkiego umysłu. Wundt był jednym z najbardziej płodnych twórców psychologii. Między rokiem 1853, a 1920 napisał w przybliżeniu 53 735 stron tekstu. Wundt był nie tylko wytrwałym pisarzem; był on również odpowiedzialny za kształcenie wielu badaczy, z których jeden Edward Titchener, przeniósł jego koncepcję psychologii do Ameryki.
Sigmund Freud (1856 - 1939)
Sigmund Freud urodził się w Priborze w Czechach. Chociaż był zdolnym studentem, to ukończenie studiów medycznych na Uniwersytecie Wiedeńskim zajęło mu osiem lat, częściowo dlatego, że jego zainteresowanie medycyną było zbyt wszechstronne. Karierę zawodową rozpoczął jako neurolog, ale względy finansowe skłoniły go do zajęcia się praktyką ogólną. We współpracy ze swym przyjacielem Józefem Breuerem, Freud podjął się leczenia pacjentki cierpiącej na histerię znaną obecnie jako zaburzenie konwersyjne. Sposób postępowania w tego rodzaju przypadkach nie był wówczas znany, dlatego metodą prób i błędów uzupełnioną analizowaniem sprzężeń zwrotnych udzielanych przez pacjentów Breuer i Freud rozwinęli technikę zwaną psychoanalizą. Jej fundamentalną regułą jest szczerość. Pacjenci muszą relacjonować analitykowi wszystkie nie cenzurowane myśli i uczucia podążając za strumieniem swych doznań bez względu na kierunek, w którym one prowadzą. Jest to proces znany jako wolne skojarzenia. W trakcie swobodnego kojarzenia pacjent często odkrywa traumatyczne wydarzenia z przeszłości i po ponownym ich przeżyciu uwalnia się od wywoływanych przez nie symptomów. Pierwsze liczące się dzieło Freuda książka O marzeniu sennym napisana w roku 1900 opisywała w szczegółach proces interpretowania snów, które autor uważał za "królewską drogę do nieświadomości". Mimo że sześć lat trwało wyprzedanie 600 pierwszych egzemplarzy, to doczekała się ośmiu wznowień jeszcze za życia Freuda.
Chociaż technika psychoanalizy jest zapewne najważniejszym składnikiem spuścizny Freuda, to jego wkład do psychologii obejmuje jeszcze wiele innych dokonań. Polegają one między innymi na podkreśleniu roli seksualności i procesów nieświadomych, na rozwinięciu teorii osobowości, i zwróceniu uwagi na konflikt zachodzący między indywidualnymi pragnieniami a społecznymi ograniczeniami. Przeciwnicy Freuda wskazują na to, że jego teorie nie są oparte na badaniach naukowych. I chociaż jest prawdą, że brak im empirycznych dowodów, to jednak nie znaczy, że są złe, tylko że wyglądają na mniej wiarygodne.
William James (1842 - 1910)
William James, uznawany często za ojca psychologii amerykańskiej, urodził się w Nowym Yorku, ale większość swego dzieciństwa spędził na podróżowaniu między Stanami Zjednoczonymi a Europą, gdzie uczęszczał do kilku prywatnych szkół. William James pragnął znaleźć zawód pozwalający połączyć jego różnorodne zainteresowania, filozofię, religię i nauki ścisłe, próby malarskie (jego obrazy pojawiły się na okładce niedawnego wydania American Psychologist), a także chemię i w końcu medycynę. Dyplom ukończenia studiów otrzymał na Harvardzie w 1868 roku.
W roku 1872, James rozpoczął nauczanie fizjologii na Harvardzie. Jednocześnie interesował się głęboko takimi filozoficznymi problemami jak wolna wola i determinizm. Chociaż James początkowo uważał się za dyletanta w dziedzinie psychologii, jego dwutomowy podręcznik Principles of Psychology napisany w 1890 roku stał się przez pół wieku podstawowym źródłem wiedzy z tej dyscypliny. Wkład Jamesa do psychologii polegał na wprowadzeniu pojęcia strumienia świadomości, podkreśleniu znaczenia nawyków i instynktów, zbudowaniu teorii Ja (self), teorii emocji i otwarciu psychologii na takie tematy jak np. przekonania religijne.
Edward Titchener (1822 - 1911)
Edward Titchener zainteresował się psychologią eksperymentalną podczas studiowania na Oxfordzie w latach 1885 - 1890. Przetłumaczył na angielski Podstawy psychologii fizjologicznej Wundta. Po ukończeniu Oxfordu Titchener spędził dwa lata w Lipsku studiując pod kierunkiem Wundta. Od momentu otrzymania doktoratu w roku 1892, Titchener został zatrudniony na Cornell University w Ithaca, gdzie pracował do końca kariery. Utworzył prężny wydział psychologii i stał się wiodącym przedstawicielem strukturalizmu w Ameryce. Titchener przystosował metodę introspekcji Wuntda do badania zjawisk świadomych dostępnych obserwacji i usiłował opisać treści składające się na życie psychiczne. Nie odniósł jednak sukcesu w zbudowaniu tabeli okresowej zjawisk psychicznych wzorowanej na tabeli okresowej pierwiastków (Mendelejewa). Titchener wywarł głęboki wpływ na rozwój psychologii w Ameryce zarówno dzięki swoim pomysłom teoretycznym jak i ambitnym programom badawczym.
Urodzony w Neckrau (Niemcy), Wilhelm Wundt był czwartym dzieckiem luterańskiego kapłana. Mimo, że pochodził z wykształconej rodziny szczycącej się wieloma naukowcami i lekarzami, Wundt początkowo nie był dobrym uczniem. Kiedy został skreślony z listy w jednej ze średnich szkół, nauczyciel uznał, ze odpowiednią dla niego karierą będzie służba na poczcie. Jednak szkolne osiągnięcia Wundta znacznie wzrosły i w 1855 roku ukończył szkołę medyczną jako jeden z najlepszych uczniów. Wtedy to udał się do Berlina, aby studiować fizjologię u Johannesa Mullera, a następnie zdecydował się zostać fizjologiem eksperymentalistą. Skierował się na Uniwersytet w Heidelbergu, gdzie podjął pracę jako asystent Hermana von Helmholtza. Tam też Wundt wysłuchał pierwszego wykładu z psychologii. Było to w roku 1862.
W roku 1879 na uniwersytecie w Lipsku, gdzie Wundt otrzymał katedrę filozofii, utworzył on równocześnie Instytut Psychologii Eksperymentalnej, pierwsze laboratorium, którego formalnym celem było naukowe badanie ludzkiego umysłu. Wundt był jednym z najbardziej płodnych twórców psychologii. Między rokiem 1853, a 1920 napisał w przybliżeniu 53 735 stron tekstu. Wundt był nie tylko wytrwałym pisarzem; był on również odpowiedzialny za kształcenie wielu badaczy, z których jeden Edward Titchener, przeniósł jego koncepcję psychologii do Ameryki.
Sigmund Freud (1856 - 1939)
Sigmund Freud urodził się w Priborze w Czechach. Chociaż był zdolnym studentem, to ukończenie studiów medycznych na Uniwersytecie Wiedeńskim zajęło mu osiem lat, częściowo dlatego, że jego zainteresowanie medycyną było zbyt wszechstronne. Karierę zawodową rozpoczął jako neurolog, ale względy finansowe skłoniły go do zajęcia się praktyką ogólną. We współpracy ze swym przyjacielem Józefem Breuerem, Freud podjął się leczenia pacjentki cierpiącej na histerię znaną obecnie jako zaburzenie konwersyjne. Sposób postępowania w tego rodzaju przypadkach nie był wówczas znany, dlatego metodą prób i błędów uzupełnioną analizowaniem sprzężeń zwrotnych udzielanych przez pacjentów Breuer i Freud rozwinęli technikę zwaną psychoanalizą. Jej fundamentalną regułą jest szczerość. Pacjenci muszą relacjonować analitykowi wszystkie nie cenzurowane myśli i uczucia podążając za strumieniem swych doznań bez względu na kierunek, w którym one prowadzą. Jest to proces znany jako wolne skojarzenia. W trakcie swobodnego kojarzenia pacjent często odkrywa traumatyczne wydarzenia z przeszłości i po ponownym ich przeżyciu uwalnia się od wywoływanych przez nie symptomów. Pierwsze liczące się dzieło Freuda książka O marzeniu sennym napisana w roku 1900 opisywała w szczegółach proces interpretowania snów, które autor uważał za "królewską drogę do nieświadomości". Mimo że sześć lat trwało wyprzedanie 600 pierwszych egzemplarzy, to doczekała się ośmiu wznowień jeszcze za życia Freuda.
Chociaż technika psychoanalizy jest zapewne najważniejszym składnikiem spuścizny Freuda, to jego wkład do psychologii obejmuje jeszcze wiele innych dokonań. Polegają one między innymi na podkreśleniu roli seksualności i procesów nieświadomych, na rozwinięciu teorii osobowości, i zwróceniu uwagi na konflikt zachodzący między indywidualnymi pragnieniami a społecznymi ograniczeniami. Przeciwnicy Freuda wskazują na to, że jego teorie nie są oparte na badaniach naukowych. I chociaż jest prawdą, że brak im empirycznych dowodów, to jednak nie znaczy, że są złe, tylko że wyglądają na mniej wiarygodne.
William James (1842 - 1910)
William James, uznawany często za ojca psychologii amerykańskiej, urodził się w Nowym Yorku, ale większość swego dzieciństwa spędził na podróżowaniu między Stanami Zjednoczonymi a Europą, gdzie uczęszczał do kilku prywatnych szkół. William James pragnął znaleźć zawód pozwalający połączyć jego różnorodne zainteresowania, filozofię, religię i nauki ścisłe, próby malarskie (jego obrazy pojawiły się na okładce niedawnego wydania American Psychologist), a także chemię i w końcu medycynę. Dyplom ukończenia studiów otrzymał na Harvardzie w 1868 roku.
W roku 1872, James rozpoczął nauczanie fizjologii na Harvardzie. Jednocześnie interesował się głęboko takimi filozoficznymi problemami jak wolna wola i determinizm. Chociaż James początkowo uważał się za dyletanta w dziedzinie psychologii, jego dwutomowy podręcznik Principles of Psychology napisany w 1890 roku stał się przez pół wieku podstawowym źródłem wiedzy z tej dyscypliny. Wkład Jamesa do psychologii polegał na wprowadzeniu pojęcia strumienia świadomości, podkreśleniu znaczenia nawyków i instynktów, zbudowaniu teorii Ja (self), teorii emocji i otwarciu psychologii na takie tematy jak np. przekonania religijne.
Edward Titchener (1822 - 1911)
Edward Titchener zainteresował się psychologią eksperymentalną podczas studiowania na Oxfordzie w latach 1885 - 1890. Przetłumaczył na angielski Podstawy psychologii fizjologicznej Wundta. Po ukończeniu Oxfordu Titchener spędził dwa lata w Lipsku studiując pod kierunkiem Wundta. Od momentu otrzymania doktoratu w roku 1892, Titchener został zatrudniony na Cornell University w Ithaca, gdzie pracował do końca kariery. Utworzył prężny wydział psychologii i stał się wiodącym przedstawicielem strukturalizmu w Ameryce. Titchener przystosował metodę introspekcji Wuntda do badania zjawisk świadomych dostępnych obserwacji i usiłował opisać treści składające się na życie psychiczne. Nie odniósł jednak sukcesu w zbudowaniu tabeli okresowej zjawisk psychicznych wzorowanej na tabeli okresowej pierwiastków (Mendelejewa). Titchener wywarł głęboki wpływ na rozwój psychologii w Ameryce zarówno dzięki swoim pomysłom teoretycznym jak i ambitnym programom badawczym.
Copyright © 1992 by Pearson Education. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały z książki Philipa Zimbardo, Psychology and Life, 13th Edition, wydanej przez Allyn and Bacon, Boston, Massachusetts, USA nie mogą być publikowane i redystrybuowane bez pisemnej zgody.
PSYCHOLOGIA I ŻYCIE
Philip G. ZimbardoTa książka to wzór doskonałej popularyzacji wiedzy psychologicznej. W sposób obiektywny, przystępny i wyczerpujący przedstawia główne dziedziny psychologii i pokazuje ich praktyczne zastosowania.