Techniki badania struktury białek

Współczesna biologia strukturalna oraz biofizyka białek wykorzystują wiele technik doświadczalnych. Wydaje się jednak, że w dotychczasowym poznaniu trójwymiarowych struktur białek największą rolę odegrała rentgenowska analiza strukturalna. Drugą podstawową techniką badania struktur przestrzennych cząsteczek białkowych staje się obecnie technika jądrowego rezonansu magnetycznego (skrót angielski NMR i polski JMR). Te techniki wspomagane są przez cały szereg innych metod, z których najważniejszymi są: metody optyczne (spektrometria fluorescencyjna i absorpcyjna oraz dichroizm kołowy), metody innych odmian rezonansów magnetycznych, takich jak elektronowy rezonans paramagnetyczny (EPR) oraz podwójny jądrowo-elektronowy rezonans magnetyczny (ENDOR), czy też ostatnio wprowadzona do badań pojedynczych molekuł technika mikroskopii sił atomowych (AFM) wspomagana laserową techniką tzw. szczypczyków optycznych.

Najistotniejsze cechy dwóch podstawowych technik badania struktury białek, tj. rentgenowskiej analizy strukturalnej oraz jądrowego rezonansu magnetycznego zostaną omówione poniżej.