Słownik
| następne » | ||
blokowanie (ang. blocking), zjawisko polegające na tym, że zdolność nowego bodźca do sygnalizowania bodźca bezwarunkowego nie zostaje przyswojona, gdy ów nowy bodziec podaje się równocześnie z bodźcem, który już wcześniej działał skutecznie jako sygnał.
błona bębenkowa (ang. tympanic membrane), cienka błona w uchu wprawiana w ruch przez zmiany ciśnienia fal dźwiękowych.
błona podstawowa (ang. basilar membrane), błona znajdująca się w ślimaku ucha, która wprawiona w ruch pobudza komórki włoskowe wytwarzające neuronalne efekty stymulacji słuchowej.
błona postsynaptyczna (ang. postsynaptic membrane), błona dendrytu po odbiorczej stronie synapsy.
błona presynaptyczna (ang. presynaptic membrane), błona aksonu po nadawczej stronie synapsy.
bodziec (ang. stimulus), czynnik środowiskowy czyli źródło energii, które wywołuje reakcję organizmu.
bodziec bezwarunkowy, Sb (ang. unconditional stimulus, UCS), w warunkowaniu klasycznym bodziec, który wywołuje i wzmacnia reakcję bezwarunkową.
bodziec dyskryminacyjny, SD (ang. discriminative stimulus, SD), bodziec, który działa jako zapowiedź wzmocnienia, sygnalizując, kiedy określone zachowanie przyniesie w rezultacie pozytywne wzmocnienie.
bodziec dystalny (ang. distal stimulus), obiekt w otoczeniu, który jest źródłem stymulacji zewnętrznej, w odróżnieniu od bodźca proksymalnego, który jest źródłem stymulacji wewnętrznej.
bodziec proksymalny (ang. proximal stimulus), obraz na siatkówce; przeciwieństwo bodźca dystalnego.
| następne » |
Copyright © 1992 by Pearson Education. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały z książki Philipa Zimbardo, Psychology and Life, 13th Edition, wydanej przez Allyn and Bacon, Boston, Massachusetts, USA nie mogą być publikowane i redystrybuowane bez pisemnej zgody.
