Słownik
| następne » | ||
hipokamp (ang. hippocampus), podkorowa struktura mózgu, która ma decydujące znaczenie dla pamięci świeżej i odgrywa ważną rolę w zachowaniu seksualnym.
hipoteza (ang. hypothesis), prowizoryczne i sprawdzalne wyjaśnienie związku między dwoma (lub więcej) zjawiskami czy zmiennymi; często formułowana jako przewidywanie, że określone warunki doprowadzą do wystąpienia pewnego skutku.
hipoteza diateza-stres (ang. diathesis-stress hypothesis), hipoteza o interakcji osobistych predyspozycji genetycznych ze stresującymi wymogami przystosowawczymi jako źródle jakiejś choroby.
hipoteza dopaminowa (ang. dopamine hyphotesis), teoria postulująca związek między wieloma objawami schizofrenii a względnym nadmiarem neuroprzekaźnika - dopaminy - w specyficznych obszarach receptorycznych ośrodkowego układu nerwowego.
histeria (ang. hysteria), zaburzenie charakteryzujące się zespołem takich objawów, jak bóle w różnych częściach ciała, zawroty głowy, okulenie, czy ślepota, bez wyraźnej przyczyny fizycznej; współcześnie pojęcie rzadziej używane w diagnostyce.
historia życia (ang. life history data), informacje o życiu danej osoby zaczerpnięte z różnych dostępnych źródeł, takich jak kartoteki szkolne i wojskowe, wytwory pisane, dzienniki osobiste i dane medyczne.
HIV (ang. Human Immunodeficiency Virus), wirus nabytego niedoboru odporności u ludzi; atakuje białe ciałka (limfocyty T) we krwi człowieka, osłabiając w ten sposób funkcjonowanie układu odpornościowego i w wielu przypadkach prowadząc do zachorowania na AIDS.
homeostaza (ang. homeostasis), złożony proces utrzymywania stałości wewnętrznego środowiska organizmu podczas jego kontaktów z otoczeniem, tak by chemiczna równowaga organizmu mogła być utrzymana, a potrzeby społeczne i biologiczne - zaspokojone; homeostaza na poziomie fizjologicznym jest przeważnie automatyczna.
hormon (ang. hormone), substancja wydzielana do krwiobiegu z wyspecjalizowanych komórek zlokalizowanych w różnych gruczołach; jest przenoszony przez krew aż do chwili, gdy przymocowuje się do powierzchni właściwej tkanki.
hormon adrenokortykotropowy (ang. adrenocorticotrophic hormone,ACTH), hormon przysadki mózgowej, który pobudza korę nadnerczy do wydzielania hormonów odgrywających ważną rolę w procesach metabolicznych i w reakcjach fizjologicznych na długotrwały stres.
| następne » |
Copyright © 1992 by Pearson Education. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiały z książki Philipa Zimbardo, Psychology and Life, 13th Edition, wydanej przez Allyn and Bacon, Boston, Massachusetts, USA nie mogą być publikowane i redystrybuowane bez pisemnej zgody.
