Oddziaływania elektromagnetyczne
Anihilacja pary
w parę ![](ilustracje/kwarki_i_leptony/wzor685.gif)
Jako pierwszy rozpatrzmy proces . Jest on szczególnie prosty, gdyż w najniższym rzędzie rachunku zaburzeń opisuje go tylko jeden diagram Feynmana pokazany na rysunku 8a (w przypadku procesu
doszedłby jeszcze diagram Feynmana z rysunku 8b).
![](ilustracje/kwarki_i_leptony/rysunek08_tn.gif)
Rysunek 8. Anihilacja pary elektron-pozyton
(aby obejrzeć powiększony rysunek, kliknij w miniaturkę)
W układzie środka masy, w którym energie i
są obie równe
i dużo większe niż masa mionu, różniczkowy przekrój czynny tego procesu otrzymany w najniższym rzędzie w elektrodynamice kwantowej dany jest wzorem
![]() |
[24] |
w którym . Zależność od kąta
(względem kierunku wyznaczanego przez zderzającą się parę
) pod jakim wylatuje
jest charakterystyczna dla cząstek o spinie ½. Całkowity przekrój czynny na ten proces wynosi więc
![]() |
[25] |
![](ilustracje/kwarki_i_leptony/rysunek09_tn.gif)
Rysunek 9. Wyniki pomiarów przekroju czynnego procesu przejścia pary elektron-pozyton w parę mion-antymion. Krzywa ciągła przedstawia przewidywania teoretyczne
(aby obejrzeć powiększony rysunek, kliknij w miniaturkę)
Rysunek 9 pokazuje porównanie przewidywania elektrodynamiki z danymi doświadczalnymi. Jak zobaczymy w następnym rozdziale, proces ten staje się ważny w kontekście doświadczalnych dowodów istnienia dodatkowej liczby kwantowej kwarków, jaką jest kolor.