Oddziaływania elektromagnetyczne
Anihilacja pary 
w parę 
Jako pierwszy rozpatrzmy proces 
. Jest on szczególnie prosty, gdyż w najniższym rzędzie rachunku zaburzeń opisuje go tylko jeden diagram Feynmana pokazany na rysunku 8a (w przypadku procesu 
doszedłby jeszcze diagram Feynmana z rysunku 8b).
){kind=small}
Rysunek 8. Anihilacja pary elektron-pozyton
(aby obejrzeć powiększony rysunek, kliknij w miniaturkę)
W układzie środka masy, w którym energie 
i 
są obie równe 
i dużo większe niż masa mionu, różniczkowy przekrój czynny tego procesu otrzymany w najniższym rzędzie w elektrodynamice kwantowej dany jest wzorem
 |
[24] |
w którym 
. Zależność od kąta 
(względem kierunku wyznaczanego przez zderzającą się parę ) pod jakim wylatuje 
jest charakterystyczna dla cząstek o spinie ½. Całkowity przekrój czynny na ten proces wynosi więc
 |
[25] |
)
Rysunek 9. Wyniki pomiarów przekroju czynnego procesu przejścia pary elektron-pozyton w parę mion-antymion. Krzywa ciągła przedstawia przewidywania teoretyczne
(aby obejrzeć powiększony rysunek, kliknij w miniaturkę)
Rysunek 9 pokazuje porównanie przewidywania elektrodynamiki z danymi doświadczalnymi. Jak zobaczymy w następnym rozdziale, proces ten staje się ważny w kontekście doświadczalnych dowodów istnienia dodatkowej liczby kwantowej kwarków, jaką jest kolor.
