tworzenie wspólnoty osób uczących się.

uporządkowanie celów kształcenia i wychowania w możliwie spójny system.

techniki polegające na zestawianiu najbardziej odległych i nie pasujących do siebie elementów po to, by dostrzec między nimi pewne powiązania (analogie) lub na fantazjowaniu „na pełnym luzie”.

inaczej: TI; zespół środków (czyli urządzeń, takich jak komputery i sieci komputerowe) i narzędzi (w tym oprogramowanie), jak również inne technologie, które służą wszechstronnemu posługiwaniu się informacją.

proces całkowitego podporządkowania technologii informacyjnej własnej aktywności intelektualnej.

typ uczenia się wyrastający z teorii doradztwa psychologicznego; może ono być stosowane w nauczaniu indywidualnym, grupowym, a także w całej klasie, stającej się wówczas opartą na samodyscyplinie społecznością, wspólnotą osób uczących się.

termin wprowadzony przez J.P. Guilforda; oznacza on intelektualne zdolności twórcze, ujawniające się jako zdolności do znajdowania wielu różnych rozwiązań zadania.