proste porównanie w rodzaju: dlaczego coś jest podobne do czegoś pochodzącego z zupełnie innej klasy zjawisk, przedmiotów; porównywanie dwóch obiektów lub pojęć służy przełożeniu cech danej sytuacji na inną po to, by odkryć nowe punkty widzenia na nie.

analogie polegające na wyobrażaniu sobie, że jest się daną rzeczą czy zjawiskiem, chodzi tu o wczucie się w porównywane obiekty.

zestawienia wyrazów o przeciwstawnym znaczeniu; opis obiektu w taki sposób, aby jedno słowo pozostawało w sprzeczności z drugim, co umożliwia spojrzenie na dane zagadnienie z jak najszerszej perspektywy.

zamierzony przez nauczyciela stan rozwojowy uczącego się w sferze poznawczej, emocjonalnej i psychomotorycznej, przedstawiający zakres nowej wiedzy, umiejętności, zdolności i postaw.

cele kształcenia odnoszące się do jakości mniej uchwytnych; pozostawiając rezultat końcowy bardziej otwartym nie specyfikują one wprost wyników podjętych przez ucznia operacji i nie pozwalają nauczycielowi ocenić, czy jego cele zostały osiągnięte.

cele kształcenia odnoszące się do intencji i zamiarów edukacyjnych na poziomie ogólnym, zarówno długo-, jak i krótkoterminowych; mogą one funkcjonować na różnym poziomie ogólności; na najwyższym poziomie mają charakter ideałów wskazujących na jakieś idealne dobro, wartości, które nadają kierunek podejmowanym procesom pedagogicznym; na niższym poziomie ogólności formułowane są zadania rozumiane jako wytyczne do realizacji określonych zamiarów.

cele kształcenia wskazujące konkretne (mierzalne) zachowania uczniów, będące dowodem osiągnięcia celu.

cele kształcenia stanowiące próbę przełożenia intencji na uchwytne kategorie, niezbędne do planowania toku zajęć – pojedynczych lekcji lub jednostek metodycznych, od których zależy następnie realizacja całości projektu; mogą one być operacyjne lub nieoperacyjne.

istota będąca jedynie procesem informacji, traktująca swe otoczenie jako informacje do przetworzenia.

rozmowa uczniów i nauczyciela na temat treści nauczania.

ocena wartości procesów i zdarzeń edukacyjnych.

zasada stosowana do formułowania celów operacyjnych; A – adresat (kto ma demonstrować dane zachowanie); Z – zadanie stawiane uczniom; T – treść; S – standard wykonania.