jeden z nurtów współczesnej pedagogiki alternatywnej; nurt współczesnej pedagogiki antyautorytarnej, którego dewizą jest wspierać, a nie wychowywać; demaskując represyjny charakter dotychczasowego systemu edukacji, odrzuca ona wychowanie rozumiane jako świadomy proces formacyjny, podporządkowujący dziecko autorytetowi osoby dorosłej.

pozbawianie dzieci przysługujących im praw, bez względu na to, czy czyni się to świadomie czy nieświadomie.

brak zainteresowania dziećmi, nie myślenie o nich, ignorowanie ich potrzeb, opinii, odczuć.

krytyka teorii i praktyki pedagogicznej oraz pedagogicznej terminologii, jest wprowadzeniem w pedagogikę jako teorię krytyczną; pomimo zainteresowania zmianą praktyki wychowawczej sama nie określa, co bezpośrednio dla konkretnej działalności wychowawczej powinno wynikać z jej krytyk;. jej zadaniem jest odszyfrowywanie w strukturach społecznych kontekstów pedagogicznych wpływów; jest określana jako negatywna ponieważ koncentruje się na krytycznej analizie obiektów pedagogicznej teorii i praktyki

będąc czymś, objawia się takim, jakim nie jest, to znaczy będąc czymś różnym od wychowania, objawia się jako wychowanie, ukrywa to, czym jest, a przedstawia się jako to, czym nie jest.

wyraz osobistej nienawiści do dzieci, ich nielubienie.

taki pedagog, który wprawdzie lubi swoją pracę i ceni kontakt z dziećmi, ale z racji obowiązującej w szkole przemocy strukturalnej czy symbolicznej staje się rzecznikiem Zła, wbrew własnej woli blokując lub degradując rozwój psychofizyczny swoich podopiecznych.