Po zapoznaniu się z treścią tego rozdziału student powinien umieć:

1. zdefiniować termin pedagogika antyautorytarna;
2. przedstawić, w jaki sposób ukształtowała się pedagogika antyautorytarna;
3. wymienić nurty istniejące w pedagogice antyautorytarnej;
4. wskazać, o co zabiegają przedstawiciele nurtu politycznego i w jaki sposób traktują oni wychowanie;
5. przedstawić prekursora pedagogiki antyautorytarnej w nurcie politycznym i wskazać fundamentalną zasadę tej pedagogiki;
6. wskazać, jakie wychowanie ma sens według pedagogiki antyautorytarnej;
7. wymienić źródła totalitarnej przemocy, na które zwrócił uwagę Theodor Adorno;
8. wyjaśnić, dzięki jakim przesłankom doszło do powstania narodowego socjalizmu;
9. scharakteryzować pedagogikę antyautorytarną nurtu edukacyjnego;
10. wymienić wybitnych prekursorów nurtu edukacyjnego pedagogiki antyautorytarnej;
11. uzasadnić pogląd A.S. Neilla, że praktycznie wszystkie dzieci są źle wychowane;
12. podać hasło – myśl przewodnią antyautorytarnych reformatorów, sformułowaną przez A.S. Neilla;
13. wymienić prekursorów permisywizmu i ruchu kontestacyjnego młodzieży oraz określić ich rolę w rozprzestrzenieniu się idei wychowania antyautorytarnego;
14. przedstawić cel wychowania w świetle pedagogiki antyautorytarnej;
15. wyróżnić zasady organizujące pracę szkół stanowiących swoistą awangardę nowoczesnej myśli pedagogicznej i niekonwencjonalnych rozwiązań dydaktycznych;
16. wskazać, za co krytykowane jest najczęściej wychowanie antyautorytarne.