stanowisko przyjmowane przez J. Dewey’a zakładające, że istoty ludzkie stanowią integralną część natury.

kierunek pedagogiczny oparty na założeniach utylitaryzmu (praktycyzmu); według instrumentalizmu wiedzę traktuje się z punktu widzenia korzyści, jakie przynosi w praktyce.

koncepcja zakładająca, że rzeczywistością jest to, co jest za rzeczywistość uznawane w danym, szczególnym kontekście historycznym.

kontynuacja pragmatyzmu; najwybitniejszym przedstawicielem neopragmatyzmu jest R. Rorty, który kładzie nacisk na trzy podstawowe zagadnienia: 1) antyesencjalizm, 2) relatywną atrakcyjność, 3) akceptację przygodności.

jedna z najbardziej nośnych koncepcji pedagogicznych XX wieku; filozoficzna reakcja na doświadczenia amerykańskich osadników, przesuwających granice Ameryki na Zachód.

ruch znaczących reform społecznych, politycznych i edukacyjnych, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych w okresie od końca lat osiemdziesiątych XIX wieku aż do początków I wojny światowej.