Rozdział 8

hybryd.nb - Orbital zhybrydyzowany powstaje tutaj jako liniowa kombinacja orbitalu 2s (tutaj s) i 2p (tutaj px): h = s + u px. Jesli u = 0, to mamy czysty orbital 2s (pierwszy rysunek), jeśli u jest bardzo duże, u nas u = 1410, to praktycznie mamy czysty orbital 2p (drugi rysunek). Dalsze rysunki odpowiadają hybrydom sp3, sp2 i sp.

obrotp.nb - Naszym celem jest pokazanie, że orbitalami 2p możemy kręcić jak kierownicą samochodu. Liniowa kombinacja orbitali 2px i 2py to orbital 2p tylko inaczej skierowany. Jego oś leży w płaszczyźnie xy, ale gdybyśmy dodali jeszcze jakiś przyczynek 2pz, to rezultat byłby orbitalem 2p jakoś skierowanym w przestrzeni.

rugby.nb - Ten przykład pokazuje, ze z orbitali atomowych możemy kształtować dowolny (gładki) kształt - na tym polega ich rola. Do orbitalu Slatera 2s (nie ma węzła, ma kształt piłki do futbolu) dodawany jest pewien mały udział orbitalu 3d, konkretnie 3d(x2 - y2). To powoduje, ze otrzymujemy kształt spłaszczonej piłki do rugby. Gdyby dodać 3d(3z2 - z2), to piłka nie byłaby spłaszczona.