pierwszy etap kreowania programu według D. Walkera, następuje w nim wyłonienie na powierzchnię i poddanie pod dyskusję wszystkich jednostkowych koncepcji, idei, teorii programu.

druga z dominujących w Europie orientacji politycznych; składają się na nią zarówno komunalizm, regionalizm jak i bikulturalizm.

podejście, w którym podstawowymi kategoriami programu są: subiektywizm, indywidualność, estetyka, heurystyki oraz wszystko to, co zachodzi między człowiekiem, jego partnerami a środowiskiem.

podejście, w którym dominuje troska, by program był w wysokim stopniu obiektywny, uniwersalny, logiczny, przekonanie o istnieniu obiektywnej, zewnętrznej w stosunku do podmiotu badającego wiedzy, która odzwierciedla w sposób symboliczny rzeczywistość oraz możliwości precyzyjnego określenia ideałów edukacyjnych.

w tradycyjnym rozumieniu dokument zawierający zestaw treści z poszczególnych przedmiotów nauczania, składający się z trzech części: (1) stanowiącej dość ogólną prezentację obowiązujących ideałów i celów edukacji szkolnej, (2) zawierającej zestaw treści nauczania poszczególnych przedmiotów szkolnych (3) metodycznej, zawierającej sugestie co do sposobu wdrażania wymienionych haseł programowych w życie.

zespół skupiający psychologów, pedagogów, socjologów, i amatorów-ochotników pracujących nad sporządzeniem listy tzw. tematów produktywnych.