według K. Obuchowskiego to proces zmian rozwojowych, polegających na doskonaleniu osobowości; przejawy samorealizacji obejmują: realizowanie własnych nie wykorzystanych dotąd możliwości, tworzenie się nowych właściwości wzbogacających osobowość, stabilność kierunku działań, polegająca na aktywnym przetwarzaniu otoczenia w imię interesów ponadjednostkowych.

dyscyplina uważana w Polsce za jedną z podstawowych nauk pedagogicznych, zajmująca się problematyką celów, treści, metod i organizacji wychowania moralnego, społecznego, estetycznego i fizycznego.

(łac. tolerantia – wyrozumiałość); przyznawanie innym prawa do wyznawania jakichś poglądów i do określonego postępowania, mimo odmienności własnych poglądów i własnego postępowania.

identyczność; w logice: stosunek zachodzący między danym przedmiotem a nim samym; w filozofii: to, co sprawia, że dany przedmiot jest całkowicie podobny do innego; stąd rozumienie jest często sprowadzeniem nowej informacji do tego, co już wiemy, co określa się jako identyfikowanie, bądź utożsamianie.

(łac. transgressia – przejście, przekroczenie); w psychologii wyróżnia się 2 rodzaje transgresji: indywidualną i zbiorową; pierwsza ma miejsce w sytuacjach w których jednostka intencjonalnie wychodzi poza to, czym jest i co posiada, rozszerza własne terytorium, dokonuje wynalazków i tworzy siebie według własnego projektu; zbiorowa ma miejsce w działaniach masowych, kiedy ludzie przekraczają swoje dotychczasowe osiągnięcia materialne, intelektualne i duchowe, gdy tworzą naukę, sztukę i technikę.

proces działania ludzkiego dający nowe i oryginalne wytwory, oceniane w danym czasie jako społecznie wartościowe; twórczość może przejawiać się w każdej dziedzinie ludzkiej, zarówno artystycznej i naukowej, jak organizacyjnej, technicznej, produkcyjnej i wychowawczej.

(łac. universalis – powszechny, ogólny); oznacza tendencję do upowszechnienia jakiegoś poglądu, bądź do jakichś zachowań; w filozofii świadczy o supremacji całości nad jej częściami oraz ogółu nad jednostką.

w najogólniejszym sensie świadome i celowe działanie pedagogiczne zmierzające do osiągnięcia względnie stałych skutków (zmian rozwojowych) w osobowości wychowanka.

fantazja, proces psychiczny polegający na tworzeniu nowych wyobrażeń i myśli na podstawie posiadanej wiedzy i doświadczenia; procesy tego rodzaju powstają przez dysocjację wcześniej wytworzonych związków i ukształtowanie z ich elementów nowych układów.