Homo habilis
Homo habilis, człowiek zdolny (zręczny), wymarły, najwcześniejszy gatunek rodzaju Homo ze wschodniej Afryki, datowany na okres plio-plejstoceński (ok. 2,4–1,5 mln lat temu). H. h. charakteryzował się m.in.: bardziej wysklepioną w porównaniu z → australopitekami puszką mózgową o pojemności 500–750 cm3, skróconą i szerszą podstawą czaszki, redukcją prognatyzmu, mniejszymi i węższymi zębami trzonowymi, a także brakiem grzebieni czaszkowych i wałów; używał i wytwarzał narzędzia kamienne tzw. kultury oldowańskiej; był zbieraczem, padlinożercą i – być może – łowcą. W latach 60. i 70. część antropologów była zdania, że nie należy wyodrębniać H. h. jako nowego gatunku, obecnie dopuszcza się pogląd przeciwny, że formę H. h. reprezentują nawet dwa gatunki (H. habilis i → Homo rudolfensis). Na ogół jest uznawany za formę przejściową między → australopitekami i → Homo erectus. Najnowsza interpretacja szczątków H. h. głosi, że gatunek ten powinien być włączony jednak do australopiteków, a nie do rodzaju Homo.
