nadczynność przysadki
nadczynność przysadki, nadmierna czynność wydzielnicza → przysadki mózgowej, zwykle w następstwie zmian nowotworowych, prowadząca do zróżnicowanych zaburzeń rozwojowych i czynnościowych organizmu; do jednostek chorobowych wywoływanych przez n. p. zalicza się m.in. wzrost olbrzymi u dzieci i akromegalię u dorosłych, związane z nadmiernym wydzielaniem → hormonu wzrostu (zwykle w następstwie pojawienia się guzów obejmujących komórki somatotropowe przedniego płata przysadki mózgowej); zespół Cushinga, związany z nadmiernym wydzielaniem → hormonu adrenokortykotropowego (przez mikroguczolaki w obrębie płata przedniego), pobudzającym nadnercza do wzmożonego wydzielania glikokortykoidów; zespół Nelsona, związany z nadprodukcją hormonu adrenokortykotropowego, prowadzącą m.in. do hiperpigmentacji skóry; zaburzenia związane z nadmiernym wydzielaniem prolaktyny (w następstwie gruczolaków przedniego płata przysadki lub uszkodzenia lejka przysadki), objawiające się mlekotokiem lub wtórnym brakiem miesiączki u kobiet oraz impotencją u mężczyzn.
