pęcherzyk jajnikowy
pęcherzyk jajnikowy, 1) podstawowa struktura w obrębie kory → jajnika kręgowców obejmująca → oocyt i otaczające go komórki pęcherzykowe (ziarniste); w rozwijających się p. j. można wyróżnić kolejne ich formy: p. j. pierwotny (z pojedynczą warstwą komórek pęcherzykowych, zawierający oocyt I rzędu, znajdujący się w stadium zahamowanego diplotenu profazy pierwszego podziału mejotycznego), p. j. wzrastający i p. j. dojrzewający (obejmujące fazy wzrostu i przemian oocytu, a w końcowej fazie dokończenie pierwszego podziału mejotycznego, oraz wzrost i powiększanie liczby warstw komórek pęcherzykowych, tworzenie → osłonki przejrzystej) oraz p. j. dojrzały (dawniej zwany pęcherzykiem Graafa, przemieszczający się pod powierzchnię jajnika, na który składa się: osłonka z warstwą zewnętrzną i wewnętrzną, oocyt II rzędu zahamowany w metafazie drugiego podziału mejotycznego, otoczony osłonką przejrzystą i wieńcem promienistym zbudowanym z części komórek pęcherzykowych oraz wypełniona płynem jama, otoczona przez resztę komórek pęcherzykowych); wzrost, rozwój i dojrzewanie p. j. kontrolowane są przez → hormon folikulotropowy; po → owulacji pozostałość po p. j. przekształca się w → ciałko żółte; 2) jednostka funkcjonalna jajnika owadów złożona z oocytu oraz komórek odżywczych i folikularnych (patrz → jajnik meroistyczny, → jajnik panoistyczny).
