układ siateczkowo-śródbłonkowy
układ siateczkowo-śródbłonkowy, termin archaiczny odnoszony do komórek tkanki łącznej wykazujących zdolności żerne (→ fagocyty), rozrzuconych w obrębie różnych narządów ciała, w tym w obrębie → śródbłonka naczyń; nie wszystkie z komórek uznawanych za elementy u. s.-ś. wykazują zdolności → fagocytozy specyficznej, typowej dla → makrofagów (1). (→ układ makrofagów jednojądrzastych).
