tundra
tundra, strefa roślinności bezleśnej rozciągająca się przede wszystkim na obszarach podbiegunowych półkuli północnej, na południe od pustyni arktycznej oraz na północ od → tajgi; na półkuli południowej występuje rzadko, tylko na wyspach antarktycznych (Falklandy); od tajgi oddzielona obszarem przejściowym nazywanym → lasotundrą, a jej południową granicę wyznacza tzw. polarna granica lasu; t. związana jest z klimatem arktycznym, charakteryzującym się długą i surową zimą, niskim poziomem opadów (często poniżej 200 mm w ciągu roku), wieczną zmarzliną oraz silnymi wiatrami (15–30 m/s w zimie); warunki klimatyczne, krótki okres wegetacji oraz rodzaj podłoża i wilgotność gleby decydują o strukturze roślinności i zróżnicowaniu t. na następujące typy: porostowa (siedliska suche i ubogie), mszysta, krzewinkowa, trawiasta i ziołoroślowa (siedliska najżyźniejsze i dobrze nawodnione); strefa t. należy do ubogich w rośliny kwiatowe (ok. 600 gatunków), jest natomiast bogata w rośliny niższe (mchy, glony) oraz porosty.
