teoria chemiosmotyczna
teoria chemiosmotyczna, podstawowa teoria → bioenergetyki, sformułowana w 1961 przez P. Mitchella, głosząca, że jedynym pośrednikiem w procesie przekształcania energii w komórkach organizmów jest siła protonomotoryczna będąca sumą gradientu pH, czyli różnicy stężenia jonów H+ i potencjału błonowego, tzn. potencjału ładunków elektrycznych utworzonego w poprzek błony (→ łańcuch oddechowy; → fosforylacja).