skurcz tężcowy
skurcz tężcowy, skurcz toniczny, skurcz mięśni szkieletowych wyzwalany przez powtarzające się z dużą częstotliwością bodźce nadprogowe, wywołujące sumowanie się pojedynczych skurczów w jeden ciągły skurcz mięśnia; warunkiem wywołania s. t. jest krótki → okres refrakcji (cechujący mięśnie szkieletowe w odróżnieniu od mięśnia sercowego); wyróżnia się s. t. niezupełny, pojawiający się w przypadku działania bodźców o odstępach dłuższych niż faza pojedynczego skurczu mięśnia, co umożliwia częściowy rozkurcz mięśnia między kolejnymi bodźcami, oraz s. t. zupełny, ciągły skurcz mięśnia wywoływany przez bodźce działające w odstępach czasowych krótszych niż faza skurczu pojedynczego.
