skórka
skórka, epiderma, bot. jednowarstwowa najczęściej tkanka, okrywająca powierzchnię liści oraz młodych łodyg i korzeni, zbudowana z żywych komórek, ściśle do siebie przylegających, różnie wykształcona na pędach i korzeniach (→ ryzoderma); typowa s. nadziemnych pędów roślin lądowych ma cechy umożliwiające kontrolę → transpiracji; jej ograniczaniu (przy zamkniętych aparatach szparkowych) służą grubsze zewnętrzne ściany komórkowe, pokryte kutykulą, czasem woskiem i martwymi włoskami (→ kutner); otwarte aparaty szparkowe umożliwiają dyfuzję pary wodnej (transpirację) i innych gazów (CO2, O2); duża różnorodność w budowie s., zależy od przystosowania roślin do różnych warunków środowiska (zwłaszcza wilgoci i światła).
