błona śluzowa
błona śluzowa, śluzówka, wewnętrzna warstwa ścian większości narządów o charakterze przewodu lub zbiornika (w układach pokarmowym, oddechowym, moczowym, rozrodczym kręgowców); od strony jamy narządu pokryta nabłonkiem, pod którym leży łącznotkankowa, unaczyniona i unerwiona blaszka właściwa b. ś., w której zagłębione są gruczoły śluzowe, a w niektórych narządach również inne wyspecjalizowane gruczoły (np. w przewodzie pokarmowym wydzielające enzymy trawienne) pochodzenia nabłonkowego, niekiedy także skupienia tkanki limfatycznej i komórki mięśniowe; w blaszce właściwej b. ś. oskrzeli i oskrzelików występuje warstewka komórek mięśniowych gładkich, a pod tą blaszką – w ścianach przewodu pokarmowego – blaszka mięśniowa b. ś.; przez tkankę podśluzową sąsiaduje (poza układem oddechowym) z → błoną mięśniową.
