tasiemiec bąblowcowy
tasiemiec bąblowcowy, Echinococcus granulosus, kosmopolityczny gatunek tasiemca, o strobili 3 członowej, do 7 mm długości; larwy wywołują u żywicieli pośrednich chorobę o nazwie hydatydoza; postać dojrzała występuje w jelicie cienkim kotów i psowatych, gdzie przyczepia się do jego ściany za pomocą dwóch wieńców haczyków i czterech przyssawek rozmieszczonych na skoleksie; ostatni, dojrzały człon strobili opuszcza żywiciela ostatecznego i w przewodzie pokarmowym żywiciela pośredniego (owca, bydło domowe, świnia, łoś, kangur, bardzo rzadko człowiek) wylęga się → onkosfera, która jest przenoszona z krwią do wątroby i płuc i rozwija się w pęcherzykową cystę hydatydową mogącą osiągać wielkość kilkudziesięciu cm; po pęknięciu cysty następują objawy toksyczne; najbardziej niebezpieczne jest jej umiejscowienie się w mózgu i w oczach.
