ślepota
ślepota, wrodzona lub nabyta trwała utrata zdolności widzenia, na skutek niewykształcenia lub uszkodzenia narządów zmysłu wzroku, komórek światłoczułych, nerwów wzrokowych lub odpowiednich pól czuciowych ośrodkowego układu nerwowego; może być stanem przejściowym, uleczalnym lub związanym ze znacznym upośledzeniem czynności wzrokowych (ś. praktyczna) albo też nieodwracalnym (ś. całkowita).