pień
pień, 1) bot. silnie zdrewniała, nadziemna łodyga główna u drzew, rozgałęziająca się dopiero na pewnej wysokości; 2) zool. grube naczynie tętnicze prowadzące krew do dwu (np. p. płucny) lub większej liczby narządów (np. p. trzewny); gruby nerw (→ p. nerwowy).
