nabłonek płaski
nabłonek płaski, 1) nabłonek jednowarstwowy płaski, rodzaj nabłonka jednowarstwowego budowanego przez płaskie komórki, tzn. komórki o znacznie mniejszej wysokości niż ich szerokość; zwykle stanowi powierzchnie intensywnej wymiany, czemu sprzyja płaskość ("lw;cienkość"up;) nabłonka; spotykany jako wyściółka naczyń krwionośnych (→ śródbłonek), powierzchni oddechowych (→ nabłonek oddechowy) lub jam ciała; 2) nabłonek wielowarstwowy płaski zbudowany z kilku warstw komórek, płaskich zwłaszcza w warstwie zewnętrznej (w wewnętrznych mogą mieć kształt nawet walcowaty), w obrębie którego wyróżnia się wielowarstwowy n. p. rogowaciejący (charakterystyczny dla odkrytych powierzchni ciała –naskórek; w nabłonku tym zewnętrzne warstwy komórek ulegają rogowaceniu oraz ciągłemu złuszczaniu i są zastępowane przez kolejne warstwy komórek nabłonka) lub nierogowaciejący, występujący na stale wilgotnych powierzchniach ciała, takich jak jama ustna, przełyk, odbyt, pochwa, rogówka.
