betablokery
betablokery, β-adrenergiczni antogoniści, związki (ligandy) hamujące działanie błonowych receptorów adrenergicznych typu beta (β) (antagoniści β receptorów) poprzez zablokowanie możliwości wiązania przez receptor liganda pobudzającego; zaliczane do nich związki mają działanie ogólne na różne podtypy receptorów β (np. propranolol) lub blokujące swoiście określony podtyp receptora (np. β1 – atenolol, β2 – butoksamina); b. osłabiają efekt pobudzenia współczulnego układu nerwowego, a więc m.in. zwalniają czynność serca, zwężają oskrzela, zmniejszają przepływ krwi przez naczynia obwodowe; stosowane w nadciśnieniu tętniczym, nadczynności tarczycy, w dusznicy bolesnej.
