błona podstawna
błona podstawna, 1) warstwa substancji podstawowej odgraniczająca podstawy komórek nabłonkowych od położonej głębiej tkanki łącznej; b. p. związane są również z komórkami mięśniowymi i lemocytami, stanowią błonę graniczną w ośrodkowym układzie nerwowym; są wytworem komórkowym na terenie przestrzeni międzykomórkowej, zbudowanym z białek (np. laminina, fibronektyna, kolagen typu IV) i glikozaminoglikanów; działają jak sieć molekularna regulująca dopływ substancji do komórek oraz kontrolująca organizację i różnicowanie komórek; 2) → blaszka podstawna (1).
